امروزه زیست مواد در پزشکی کاربردهای فراوانی پیدا کردهاست. گستره این مواد از فلزات
گرفته تا کامپوزیتها و پلیمرها متغییر است. بطور کل علم زیست مواد علم جدیدی بهشمار میرود
و دانشمندان هنوز در حال تحقیق بیشتر در این زمینه برای تولید زیست موادی با کیفیت و
چند ده میلیارد دلاری بهشمار میرود که سود بسیاری را برای صاحبان آن به ارمغان آورده است.
یک زیست مواد اساس ساخت ایمپلنتها و پرتزها را تشکیل میدهد چنانکه کارایی آن ایمپلنت یا
پرتز بشدت تحت تاثیر نوع و کیفیت زیست موادی است که در ساختشان بهکار رفته است.
 در این تحقیق یک زیست مواد اینچنین تعریف میشود: «هر ماده ساختگیای که برای

خرید متن کامل این پایان نامه :

جایگزین یا تعمیر و ترمیم طرزکار و عملکرد یک بافت بدنی که بطور پیوسته یا متناوب در تماس
با مایعات بدن است استفاده میشود». این تعریف قدری محدودکننده است چرا که شامل مواد
تجهیزات در معرض مایعات قرار داده میشوند ولی آنها جایگزین یا مکملی برای عملکرد بافت
انسان نیستند که این باید مدنظر قرار گیرد، بههرحال آن موارد برای تجهیزات جراحی (خصوصاً
فولادهای زنگنزن) در بخشهای بعدی موجود در این تحقیق (مواد فلزی) بطور مفید مورد بررسی
قرار میگیرد.
 در تعریف فوق الذکر موادی که برای پرتزهای خارجی مانند دست و پای مصنوعی یا سمعکها
استفاده میشوند مستثنی میباشند چرا که این مواد در معرض مایعات بدن نیستند. در معرض

مایعات بدن قرار گرفتن معمولاً این را میرساند که زیست مواد در داخل بدن جای داده میشوند
که این مکانها محدودیتهای سختی روی موادی که میتوانند آنجا استفاده شوند ایجاد میکند.
 بطور کل یک زیست مواد باید دو خصوصیت را توماً با هم داشته باشد، یعنی هم زیستسازگار
باشد و هم باید خواص مکانیکی و فیزیکی مناسبی داشته باشد. برای استفاده بهینه، یک زیست
مواد باید قابلیت تغییر یا ماشین کاری برای شکلهای مختلف (با داشتن هزینه نسبتاً پایین) و
دسترسی آسان را داشته باشد.