امروزه، بازار سرگرمی های شبکه ای خانگی با سرعت زیادی در حال توسعه می باشد. مصرف روزافزون تجهیزات دیجیتالی مانند DVD Player ها، تلویزیون های ماهواره ای، اینترنت باند وسیع و غیره لزوم وجود یک لینک انتقال اطلاعات مطمئن برای فواصل کوچک (چندین سانتی متر تا حدود ده متر) و ظرفیت بالا (بیش از 100Mbit/s) را مطرح می کند. خصوصیت «قابل حمل بودن» یکی از قابلیت های کلیدی بیشتر کاربردهای جدید می باشد و این مساله باعث می شود که بهینه سازی توان مصرفی یک نیاز ضروری شود. هزینه ها و قیمت نیز فاکتور بسیار مهمی در کاربردهای پر طرفدار است.

لینک های رادیویی «فراپهن باند»، پتانسیل پیاده سازی کلیه موضوعات مطرح شده را دارد. همه موارد فوق این روش جدید ارسال را به کاندید بسیار مناسبی برای کاربردهای شبکه ای مانند شبکه های محلی بی سیم WLAN، شبکه های شخصی بی سیم WPAN و یا   WBAN  (Wireless Body Area Network تبدیل می کند. «فرا پهن باند» در واقع مبحث جدیدی نمی باشد. این روش در دهه 60 به جهان علم عرضه شد و اولین بار برای مطالعه بر روی تاثیرات ناپایدار شبکه های مایکرو ویو مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، مطالعات جدیدی با هدف توسعه استفاده از این روش در ارسال بی سیم اطلاعات برای کاربردهای مصرفی در حال انجام است.

خرید متن کامل این پایان نامه :

فصل اول:
آشنایی با مفهوم فراپهن باند
1-2) تاریخچه «فراپهن باند»
در 1984، یک ایتالیایی به نام «گولیلمو مارکونی» هنگام گذران تعطیلات در آلپ به مقاله ای در مجله ای برخورد کرد که توجه وی را به خود جلب کرد. هفت سال قبل، یک پروفسور فیزیک 31 ساله به اسم «هاینریش هرتز» سر کلاس درس خود پدیده الکترومغناطیس را با تولید امواج رادیویی به اثبات رساند. مارکونی از آن زمان کار بر روی فرستنده هایی که پالس های کد شده (کدینگ مورس) را در آزمایشگاه وی می فرستادند شروع کرد.
نتیجه این تحقیقات در 23 ژانویه 1901 به ثمر رسید و گولیلمو مارکونی اولین ارسال بی سیم را در طول افق از شهر «ایسل» در «وایت» به شهر «کورن وال» در انگلیس از روی دریای آتلانتیک انجام داد. این اولین مدل «ضربه رادیویی» بود، خیلی زود بعد از این اتفاق وی موفق به ارسال پالس تا فاصله  300Km با بهره گرفتن از ارسال حرف S با کدرینگ دیجیتال مورس گردید.
تحقیقات بر روی «ضربه رادیویی» ادامه داشت و در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد «لاری فولرتن» از روشی به نام «مدولاسیون زمانی فراپهن باند» (TMUWB) برای اثبات عملی بودن روش توان پایین «ضربه رادیویی» استفاده کرد. در زمان حال محققان هنوز بر روی ارسال ضربه ها کار می کنند، اما به جای استفاده از سیم پیچ ها و خازن های حجیم مارکونی و هرتز، فرستنده های امروزی از مدارهای مجتمع کوچک و دیودهای تونل ساخته می شوند. پالس های ارسالی دیگر مانند نمونه های اولیه فرستنده ها ناهموار و نامنظم نمی باشند. فرستنده مارکونی فقط می توانست 10 بیت در ثانیه ارسال کند، در حالی که تکنولوژی «فراپهن باند» می تواند تا 100 میلیون بیت را در همان زمان ارسال نماید.