:
صنایع ایران با شرایط پیچیده ای روبرو هستند. رویکردهای درون نگر و فضای غیر رقابتی دهه های اخیر در کشورمان، منجر به کاهش بهره وری عوامل تولید و افزایش فاصله تکنولوژیکی صنایع ایران با جهان شده است. در این راستا، غلبه بر چالش های ناشی از جهانی شدن اقتصاد از یک سوی و پشت سر گذاشتن وضع موجود تا وضعیت رقابت پذیری جهانی از سوی دیگر، در گرو اصلاحات ساختاری محیط های درونی و بیرونی بخش صنعت، و استفاده بهینه از منابع موجود، به ویژه منابع انرژی می باشد.

انرژی عاملی سرنوشت ساز، و محرک توسعه و پیشرفت در صنعتی شدن کشورها است. زیرا مهار و به کارگیری مجدد انرژی، عامل بنیادین تمامی فعالیت های صنعتی و تمایز کننده آن از عملکرد انسان در دوره ماقبل صنعتی است. پیشرفت های حاصل در شرایط زندگی راحت، تولید و عرضه کالا، توسعه حمل و نقل و ارتباطات و فرایندهای صنعتی و کشاورزی که زندگی مدرن را به وجود آورده اند، در گروه دسترسی مناسب به انرژی می باشد. به عبارت دیگر، سطح رفاه و کیفیت زندگی انسانی به شدت متأثیر از میزان دسترسی و مصرف انرژی است. حوزه انرژی از چالش های اقتصاد ایران به دور نیست. دسترسی آسان به انرژی ارزان و فراوان در فضای بسته و غیر رقابتی اقتصاد، به کارگیری و حفظ فناوری های فرتوت قدیمی و ماشین آلات و تجهیزات فرسوده و کم بازده، سبب شده است تا شدت مصرف انرژی در بخش های مختلف، روندی غیر مطلوب در قیاس با جوامع پیشرفته صنعتی داشته باشد. در حالی که سیاست های صرفه جویی و اقدامات بهینه سازی مصرف انرژی، در بیشتر کشورهای جهان کاهش شدت مصرف انرژی را به همراه آورده است، این شاخص در ایران روندی افزایش طی کرده است.

خرید متن کامل این پایان نامه :

بخش صنعت در سال 1381، 25/1 درصد از کل مصرف انرژی نهایی را به خود اختصاص داده است که در مقایسه با سال 1373، 7/2 درصد رشد نشان می دهد. سهم فرآورده های نفتی و گاز طبیعی در تأمین انرژی مورد نیاز بخش صنعت به ترتیب 28/1 و 58/8 درصد بوده است. در این سال ارزش انرژی مصرف شده در این بخش بالغ بر 3/6 میلیارد دلار می باشد.
در این بخش پالایشگاه ها، نیروگاه ها و پتروشیمی، بخش قابل توجهی از مصرف انرژی را تشکیل می دهند. این بخش ها نیز در شرایط مشابهی با صنایع دیگر قرار داشته و عواملی مانند فناوری های قدیمی سبب می شود تا بازده مصرف انرژی در این حوزه نیز در قیاس با شاخص های جهانی در حد مطلوبی نباشد.