در سال های اخیر، دسترسی چندگانه تقسیم فرکانسی متعامد (OFDMA) مورد توجه بسیاری قرار گرفته و برای واسط هوایی لینک های فراسو و فروسو استاندارد WIMAX، در هر دو مد ثابت (IEEE 802.16d) و متحرک (IEEE 802.16e) و نیز در لینک فروسو 3GPP-LTE استفاده شده است.
OFDMA ترکیبی از دو نوع دسترسی چندگانه تقسیم زمانی (TDMA) و تقسیم فرکانسی (FDMA) در مخابرات سلولی باند وسیع است. بنابراین سیستم OFDMA، پایانه های سیار را در زمان و فرکانس ادغام می کند. OFDMA، مبتنی بر تکنیک OFDM است و تداخل بین نمادی (ISI) را در کانال فیدینگ انتخاب فرکانسی حذف می کند.
تداخل بین سلولی یکی از مشکلات اساسی در سیستم های مبتنی بر OFDMA است، که در سال های اخیر به طور وسیعی مورد توجه قرار گرفته است.
در سیستم های استاندارد LTE و WIMAX برای کنترل تداخل بین سلولی، سه ایده اساسی زیر وجود دارد:

خرید متن کامل این پایان نامه :

• تصادفی کردن تداخل بین سلولی
• حذف تداخل بین سلولی، با بهره گرفتن از آنتن های مکانی چندگانه در قسمت گیرنده
• ایجاد هماهنگی در تداخل بین سلولی

استفاده از آنتن های آرایه ای برای شکل دهی الگوی تشعشعی ایستگاه پایه نیز باعث کاهش و حذف تداخل بین سلولی در لینک فروسو (DL) می شود.
در سیستم های FDD OFDMA، تکنیک رایج در هماهنگی تداخل، استفاده از الگوهای استفاده مجدد فرکانسی بزرگتر از یک است، به طوری که همان زیر مجموعه فرکانسی در سلول همسایه استفاده نشود.
استفاده موثر از منابع در سیستم های سلولی می تواند به طور موثر، ظرفیت سیستم را افزایش دهد. با ضریب استفاده مجدد فرکانسی کوچک، پهنای باند بیشتری توسط هر سلول استفاده می شود. بنابراین در این مورد فاکتور استفاده مجدد فرکانسی رایج یک است که فاکتوری استفاده مجدد فرکانسی دلخواه در هر شبکه می باشد. اما با این فاکتور استفاده مجدد فرکانسی، تعداد زیادی از ترمینال های سیار به صورت جدی تحت تاثیر تداخل بین سلولی هستند، به خصوص کاربرانی که در مرز سلول ها قرار دارند، که همین امر باعث افت جدی و کاهش ظرفیت می شود.
روش های مرسوم برای حل کردن این مشکل، افزایش فاکتور استفاده مجدد فرکانسی است، که می تواند به طور موثر باعث حذف تداخل بین سلولی شود، اما به قیمت کاهش استفاده از منابع موجود برای هر سلول، که همین امر باعث محدود شدن انتقال داده ها و کاهش راندمان طیف می شود (مشکلات فاکتور استفاده مجدد فرکانسی سه).